Είμαι ο Στέφανος Καλογιαννίδης  και είμαι…… «επαγγελματίας» ασθενής. Μερικοί θα γελάσετε και μερικοί θα καταλάβετε ακριβώς τι εννοώ με αυτή την, εντός εισαγωγικών, ιδιότητα που δηλώνω. Σε ηλικία 11 ετών, διαγνώστηκα με Οξεία Λεμφοβλαστική Λευχαιμία. Νοσηλεύτηκα σε παιδοογκολογικό τμήμα όπου έπειτα από μια σειρά χημειοθεραπειών και ατελείωτων αναπάντητων ερωτημάτων, επιτεύχθηκε η λεγόμενη ύφεση και κλήθηκα να συνεχίσω τη ζωή μου χωρίς να παλεύω για αυτήν.

Η ανακοίνωση υποτροπής μετά από τέσσερα χρόνια, δημιούργησε συναισθήματα  τρόμου και απογοήτευσης. Γνώριμα τα μονοπάτια της θεραπείας και των συναισθημάτων. Μετά από  πολλές δοκιμασίες, κατάφερα για άλλη μια φορά να βγω νικητής της ζωής. Σε ηλικία 29 ετών αποφάσισα να παντρευτώ και να ζω ευτυχισμένος  με τη σύζυγο μου και το αγοράκι που αποκτήσαμε.

Μια ακόμη υποτροπή ήρθε να επισκιάσει τις χαρούμενες οικογενειακές στιγμές. Ο εφιάλτης αυτή τη φορά χειρότερος από ποτέ. Ξανά χημειοθεραπείες…… ξανά τα ίδια και τα ίδια. Συχνά αναρωτιόμουν «πόσα μπορεί να αντέξει ένας άνθρωπος;». Η απάντηση που έδωσα με τα χρόνια είναι…….ΠΟΛΛΑ!!!!

Σε ηλικία 32 ετών , υποβλήθηκα σε αλλογενή μεταμόσχευση μυελού των οστών και από τότε έδωσα στον εαυτό μου μια υπόσχεση. Αν σταθώ ξανά στα πόδια μου και για όσο καιρό κρατήσει, να κάνω ότι περνάει από το χέρι μου ώστε να απαλύνω τον πόνο οποιουδήποτε ανθρώπου που βαδίζει αυτό το δρόμο. Ψάχνω καθημερινά τρόπους για να το πετύχω. Μέσα σε όλη αυτή τη διαδρομή από το 1993 έως σήμερα, βρήκα μερικούς αλλά ποτέ δε θα είναι αρκετοί γιατί πιστεύω πως έστω και ένας ασθενής που έχει χάσει την ελπίδα και το χαμόγελό του, είναι αποτυχία όλων μας.