Ο Δρόμος για μια Καλύτερη Επιστροφή στη Κανονικότητα: Ασθενείς και επιβιώσασες από καρκίνο μαστού στο εργατικό δυναμικό της Ε.Ε.
Η Πρόεδρος της ΕΛΛΟΚ και Αντιπρόεδρος της ECPC-European Cancer Patient Coalition, Καίτη Αποστολίδου, μαζί με τον Δρα Paul Kielstra, συμπαρουσίασαν σε εκδήλωση στις Βρυξέλλες, στις 10 Οκτωβρίου, τη μελέτη «Τhe Road to a Better Normal: Breast Cancer patients and survivors in the E.U. Workforce” (Ο Δρόμος για μια Καλίτερη Επιστροφή στη Κανονικότητα: Ασθενείς και επιβιώσασες από καρκίνο μαστού στο εργατικό δυναμικό της Ε.Ε.) που έκανε το ΕΙU-The Economist Intelligence Unit. Η εκδήλωση 
διοργανώθηκε από την εταιρεία Pfizer στο πλαίσιο των τακτικών της εκδηλώσεων με θέμα «better policy» (καλύτερη πολιτική) και συγκέντρωσε εκπροσώπους οργανώσεων ασθενών, μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, φορέων και επιχειρήσεων.
H μελέτη αποτελείται από την έκθεση γενικών αποτελεσμάτων και τα προφίλ Ευρωπαϊκών χωρών που συμμετείχαν στην έρευνα, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Η κα Αποστολίδου συνεργάσθηκε στενά με τον μελετητή για την έρευνα αυτή, για την οποία χρησιμοποίησε και τα συμπεράσματα της ενότητας «Kαρκίνος και Εργασία» από το 1ο Συνέδριο της ΕΛΛΟΚ τον Φεβρουάριο 2017. Μπορείτε να διαβάσετε το προφίλ της Ελλάδας.
Σύμφωνα με τη μελέτη, παρόλο που η συχνότητα εμφάνισης καρκίνου του μαστού αυξάνεται στην Ευρώπη, περισσότερες γυναίκες επιβιώνουν σήμερα από τη νόσο. Η έκθεση, που υποστηρίζεται από την Pfizer, εξετάζει πολιτικές και πρακτικές που θα μπορούσαν να βοηθήσουν ασθενείς και επιβιώσασες που επιθυμούν να επιστρέψουν στην εργασία.
Ενώ πολλές γυναίκες που έχουν πληγεί από τη νόσο επιθυμούν να συνεχίσουν να εργάζονται, υπάρχουν σημαντικές διαφορές στα ποσοστά επιστροφής στην εργασία στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα εθνικά ποσοστά επιστροφής στην εργασία για τις ασθενείς 
με καρκίνο του μαστού και τις επιβιώσασες, που βρίσκονταν σε θέση εργασίας κατά τη διάγνωση κυμαίνονται από 43% στις Κάτω Χώρες έως 82% στη Γαλλία.
Τα ποσοστά επιστροφής στην εργασία εξαρτώνται από ένα ευρύ φάσμα αλληλεπιδρώντων παραγόντων, μεταξύ των οποίων οι επιπτώσεις της ίδιας της νόσου, οι επιπτώσεις της θεραπείας και των παρενεργειών της, η φύση της εργασίας, η φύση του χώρου εργασίας και η κοινωνικοδημογραφική κατάσταση. Τα κύρια μη ιατρικά εμπόδια είναι η έλλειψη στήριξης από τους εργοδότες ή τους συναδέλφους, ο βαθμός στον οποίο η εργασία είναι εμφυτα διεκδικητική και το επίπεδο εκπαίδευσης των γυναικών. Η μεγάλη διακύμανση των ποσοστών επιστροφής στην εργασία υποδηλώνει σημαντικό περιθώριο βελτίωσης των πολιτικών και πρακτικών για την υποστήριξη των ατόμων που επιθυμούν να επιστρέψουν στην εργασία.
Η μελέτη, η οποία βασίζεται σε εκτεταμένη αναζήτηση βιβλιογραφίας και σε συνεντεύξεις με 10 εμπειρογνώμονες στο θέμα, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι απαιτούνται αλλαγές στις πρακτικές των γιατρών και των εργοδοτών αλλά και στις προσεγγίσεις του θέματος από τις κυβερνήσεις.
Όσον αφορά την Ελλάδα η μελέτη καταλήγει ότι οι φραγμοί που αντιμετωπίζουν οι ασθενείς με καρκίνο που επιθυμούν να επιστρέψουν στην εργασία είναι ουσιαστικοί και ενδεχόμενα να έχουν ως αποτέλεσμα χαμηλότερα ποσοστά επιστροφής στην εργασία από άλλες χώρες της ΕΕ. Τα θέματα επιστροφής στην εργασία είναι ένα από τα πολλά οικονομικά, υγείας και διάφορα άλλα κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ασθενείς στην Ελλάδα. Αλλά αν η πολιτεία επιθυμεί να επωφεληθεί από την αυξανόμενη συμμετοχή των γυναικών στο εργατικό δυναμικό, τότε τα προβλήματα επιστροφής στην εργασία μετά τον καρκίνο είναι θέμα που θα πρέπει να αντιμετωπισθεί στο προσεχές μέλλον.